کرده گیتی را ز روی خویش چون خرم بهار(۳۳۹۳)
* مشبهٌ‌به نگار از جهت زیبایی:
نگاری چو در چشم خرم بهاری
نگاری چو در گوش خوش داستانی(۷۷۴۹)
* مشبهبه ممدوح(ابو احمد محمد بنمحمود بنناصر الدین
) از جهت خرمی و طراوت:
گه مهربانی چو خرم بهاری
گه خشم و کین همچو باد خزانی(۷۴۸۵)
چو نوبهار به تو همه چشم‌ها روشن
چو روزگار ز تو دستها همه کوتاه(۶۹۵۷)
*مشبه به کاخ ممدوح از جهت زیبایی:
کاخ‌هایی که سپهری است بهر کاخی بر
کاخ‌هایی که بهاری است بهر کاخی در(۲۵۶۴)
*مشبهٌ‌به ممدوح(سلطان محمود غزنوی) برای پادشاهی از جهت خرمی:
( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )
نیک نامی را چنانی چون زمین را گلستان
پادشاهی را چنانی چون گلستان را بهار(۱۴۴۱)
*حسن بهار؛ مشبهٌ‌به رسم ممدوح(امیر ابو احمد محمد بن محمود غزنوی) جهت از خوبی و نیکویی:
رسم او حسن بهار و لفظ او قدر شکر
خلق او بازار مشک و خوی او بوی گلاب(۱۴۴)
*نقش بهار مشبهٌ‌به روی خواجه از جهن طراوت و تازگی:
سحر حلال خواهی ؟ رو لفظ خواجه بشنو
نقش بهار خواهی ؟ رو روی خواجه بنگر(۳۷۱۵(
*نقش بهار؛ مشبهٌ‌به لعبت:
همیشه در بر او کودکی چو لعبت چین
همیشه مونس او لعبتی چو نقش بهار(۲۷۱۱)
*چو روزگار بهاری بود خزان؛ تشبیه تمثیلی برای مصراع اول:
گفتم چو خوی نیکوی او هیچ خو بود
گفتا چو روزگار بهاری بود خزان(۵۳۸۹)
*نوبهار؛ استعاره از احوال شاعر در کامرانی و روزگار عنایت ممدوح به او:
نوبهاری شکفته بود مرا
که مر آن را نبود بیم خزان(۵۲۹۵)
*بهار پدرام؛ استعاره از معشوق:
مجلس بساز‌ای بهار پدرام
وندر فکن می به یک منی جام(۴۴۳۵)
پنج شش می کشید و پر گل گشت
روی آن روی نیکوان یکسر
راست گفتی رخش گلستان بود
می سوری بهار گل پرور(۸-۲۴۲۷)
و نیز نک بیت: ۵۴۶۲
*بهارکرم؛ استعاره از ممدوح(احمد بن حسن میمندی):
خوش خور و خوش زی‌ای بهار کرم
در مراد و هوای دل بگزار(۴۰۴۵)
*حله به دشت کشیدن بهار؛ تشخیص:
امسال تازه روی تر آمد همی بهار
هنگام آمدن نه بدین گونه بودپار
و امسال پیش ازآن که به ده منزلی رسید
اندر کشید حله به دشت و به کوهسار(۳-۳۳۴۱)
*چشم گشادن بهار؛ تشخیص:
بهار چو چشم بگشاد خویشتن را دید
به دست دشمن وخانه شده خراب ویباب(۲۱۶(
*منادا واقع شدن بهار؛ تشخیص:
بهارا به آیین و خرم بهاری
بمان همچنان سالیان و بمگذر(۱۵۷۰)
