۰۰۱/۰>

تأیید

تأثیر غیرمستقیم مدیریت استعداد راهبردی بر عملکرد سازمانی از طریق متغیر میانجی توانمندی دانشی

۰۰۸/۰

۰۵/۰<

رد

تأثیر غیرمستقیم مدیریت استعداد راهبردی بر عملکرد سازمانی از طریق متغیر میانجی توانمندی مهارتی

۰۰۴/۰

۰۵/۰<

رد

تأثیر غیرمستقیم مدیریت استعداد راهبردی بر عملکرد سازمانی از طریق متغیر میانجی توانمندی سبک‌کار

۰۵۱/۰

۰۰۱/۰>

تأیید

فصل پنجم
نتیجه‌گیری و پیشنهادها
۵-۱) مقدمه
در پایان هر فعالیت پژوهشی، پژوهشگر با توجه به سؤال‌ها و فرضیه‌های آزمون شده، اقدام به ارائه‌ نتایج و پیشنهاد‌های مربوطه می کند. درواقع نتایج و یافته‌های هر پژوهش، جان‌مایه و مهم‌ترین بخش پژوهش تلقی می‌شود تا با محک یافته‌ها و استواری فرضیه‌هایش راهی به‌سوی بهبود و تعالی بگشاید. در این فصل، نتایج حاصل از تجزیه‌وتحلیل‌های آماری که در فصل چهارم انجام شد، در جهت کشف پاسخ سؤالات مطرح‌شده که برخاسته از اهداف پژوهش بوده‌اند، ارائه می‌شود. سپس پیشنهادهای حاصل از یافته‌های پژوهش و همچنین پیشنهادها برای پژوهش‌های آتی، بیان می‌گردد. محدودیت‌های پژوهش نیز آخرین عنوانی است که در این فصل ارائه خواهد شد.

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

۵-۲) نتایج پژوهش
۵-۲-۱) نتایج پژوهش حاصل از آمار استنباطی
۵-۲-۱-۱) نتیجه‌گیری حاصل از تجزیه‌وتحلیل مدل ساختاری
با انجام تحلیل مسیر، مدل پژوهش به‌صورت نمودار نهایی زیر درآمد. فلش‌هایی که به‌صورت خط‌چین نشان داده‌شده‌اند مسیرهایی را نشان می‌دهند که معنادار نیستند.
Non sig
sig
مدیریت استعداد راهبردی
توانمندی مهارتی
توانمندی دانشی
توانمندی رفتاری
تعهد سازمانی
توانمندی سبک‌کار
عملکرد سازمانی
شکل (۵-۱): مدل نهایی پژوهش
۵-۲-۲-۲) نتیجه‌گیری حاصل از آزمون فرضیه‌های پژوهش
۵-۲-۲-۲-۱) نتیجه‌گیری حاصل از آزمون فرضیه اول
فرضیه‌ی اول این پژوهش تأثیر مدیریت استعداد راهبردی بر عملکرد سازمانی را بیان می‌کند. با بررسی‌ها، محاسبات و تحلیل مسیر در معادلات ساختاری نتایج به‌دست‌آمده نشان می‌دهد که مدیریت استعداد راهبردی بر عملکرد سازمان تأثیر معنادار دارد.
همان‌طور که در مرور ادبیات بیان گردید، طالقانی و همکاران (۱۳۹۲)، نوع پسند اصیل و همکاران (۱۳۹۳)، چادی و رامان (۲۰۱۲) و جیمز ساندی کهیند (۲۰۱۲) به بررسی رابطه‌ی بین مدیریت استعداد و عملکرد پرداختند و به این نتیجه رسیدند که مدیریت استعداد بر عملکرد تأثیر معناداری دارد.
کالینز و ملاهی (۲۰۰۹) به این نتیجه رسیدند که سازمان‌هایی که سیستم مدیریت استعداد راهبردی را به کار می‌برند به عملکرد بهتری دست خواهند یافت.
همچنین شو یوآن چن (۲۰۱۲) به این نتیجه دست‌یافت که سیستم مدیریت استعداد راهبردی منجر به عملکرد بهتر شرکت خواهد شد.