نسبت هزینه مسکن به درآمد خانوار
نسبت اجاره مسکن به درآمد
قیمت زمین
هزینه ساخت یک مترمربع از مسکن

۷- الگوهای مختلف مسکن
۸-طول دوره ساخت
۹- نسبت وام های مسکن به کل وام ها در مناطق روستایی
۱۰-روستاهای دارای بانک و صندوق پس اندازمسکن یا قرض الحسنه

پایداری کالبدی

۱- الگوهای مسکن(سازه و نوع اسکلت)
۲-تراکم ساختمانی
۳-سطح اشغال
۴- تراکم مسکونی
۵-متوسط زیربنا
۶-نما و نوع مصالح ساختمان

۷-شیوه های ساخت
۸-عمربنا
۹-تعدادطبقات
۱۰-فاصله تا منبع آب آشامیدنی
۱۱-کیفیت معابر از نظر شیب عرض و پوشش
۱۲-استفاده از عایق حرارتی

مآخذ: سرتیپی پور،۱۳۸۶: ۴۵-۴۱
۲-۱۲.سیاست های مسکن در برنامه های عمرانی قبل و بعد از انقلاب
۲-۱۲-۱.سیاست های مسکن در برنامه های قبل از انقلاب
برنامه عمرانی اول که در سال ۱۳۲۷ به تصویب مجلس رسید حدود ۲۸ ازکل اعتبار برنامه به شهرسازی اختصاص یافت اما در بخش مسکن تنها به نوعی هدف گذاری کلی اکتفا شد .
در برنامه دوم عمرانی (۱۳۴۱-۱۳۳۴) در این برنامه که برای یک دوره هفت ساله تنظیم شده بود با پشتوانه مالی در پی صدور مجدد نفت ایران و عقد قرارداد کنسرسیوم با دولت پس از استقرار حکومت کودتا پیاده شد . که قسمت های مهم آن عبارت از : راه آهن ، بنادر و فرودگاهها ، کشاورزی به بخش مسکن در این برنامه توجه چندانی نشد و بیشترین سهم هزینه در این برنامه به بخش ارتباطات و کم ترین سهم هزینه به بخش جنگ تعلق گرفت .

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

با شروع برنامه سوم عمرانی (۱۳۴۶-۱۳۴۲) نظارت بر کلیه فعالیت های مربوط به تهیه مسکن به طور جدی در دستور کار قرار گرفت و وزارت آبادانی و مسکن تاسیس شد( احمدی ، ۳:۱۳۷۴) . مهمترین سیاست ها و خط مشی برنامه عمرانی سوم در زمینه مسکن عبارت بود از :
الف) نظارت بر کلیه فعالیتهای بخش مسکن ب) تعیین و برآورد نیازها در این زمینه ج) تهیه برنامه مالی جهت اعطای وام های دراز مدت برای تامین هزینه های ساختمانی خانه های شخصی د) گسترش اقدام های خودیاری در تهیه مسکن با کمک و راهنمایی دولت در طول برنامه سوم به طور متوسط سالانه حدود ۴۷ هزار واحدمسکونی و در سال ۱۳۴۶حدود ۶۵هزار واحد مسکونی در شهرهای مختلف احداث گردید .
در برنامه چهارم سیاستها و خط مشیها برای بخش مسکن عبارت بود از: الف)ایجاد شرایط مساعد جهت تجهیز سرمایه های خصوصی در راه تامین مسکن ب) توجه به ایجادارتباط نزدیک بین ایجاد مسکن و شهرسازی در قالب طرحهای جامع شهری ج) تشویق آپارتمان سازی و احداث مجتمع های مسکونی . سیاستها و اقداماتی که در برنامه چهارم انجام شد موجب رونق فعالیت های ساختمانی و در نتیجه فعال شدن بی سابقه بخش مسکن را منجر گردید .
در طی برنامه چهارم ایجاد ۲۷۵هزار واحدمسکونی پیش بینی شده بود که میبایست ۲۵۰هزار واحد توسط بخش خصوصی و ۲۵ هزار واحد توسط بخش دولتی احداث شود .
در برنامه پنجم احداث ۵۵۰ هزارواحد مسکونی پیش بینی شده بود که بخش خصوصی بیش از ۵۰۰ هزار واحدمسکونی را احداث نمود و توان اجرایی دولت برای ساخت مسکن به ۳۰ هزار واحد رسید (حبیبی و دیگران ، ۱۳۷۰: ۱۱۳-۱۰۹) .
هدفهای عمده برنامه پنجم عمرانی(۱۳۵۶-۱۳۵۲) عبارت بود از : الف) خانهسازی مستقیم دولت برای کارگران و کارمندان ب )ایجاد واحدهای مسکونی ارزان قیمت ج ) اعطای کمک های اعتباری .
۲-۱۲-۲.سیاستهای مسکن در برنامه های عمرانی بعد از انقلاب
با پیروزی انقلاب اسلامی عملا برنامه ششم ماهیت خود را ازدست داد و در سالهای اولیه پس از انقلاب اسلامی اصولا تفکر برنامه ریزی بویژه در بخش مسکن دنیال نشد . تا سال ۱۳۶۵ساخت و ساز مسکن از جهت واگذاری زمین از طرف اداره کل زمین شهری با قیمتهای مناسب ، پرداخت وام با کارمزدهای اندک ، وجود مصالح ارزان قیمت و غیره نسبتا خوب بود . با وجود همه اینها طبق آمار ۴۴/۱ میلیون واحد مسکونی کمبود وجود داشته است عملکرد برنامه اول در بخش مسکن بسیار ضعیف و نارسا بوده است زیرا که به نیمی از رشد ۵ /۱۴ برنامه ریزی شده هم دست نیافته است . این بخش در طول برنامه اول رشدی ۲/۵ درصد داشته است. در این برنامه حمایت دولت از تک سازی و ساخت و سازهای انفرادی جای خود را به حمایت از انبوه سازی و تشویق بخش خصوصی به تولید مسکن داد برآوردها نشان میدهد که اهداف برنامه کمی برنامه اول از لحاظ تعداد واحد مسکونی حدود ۸/۷۲ درصد و سطح زیر بنایی تولید شده حدود ۲/۵۲ درصد تحقق یافته است ( دفتر تعاونیهای عمران و مسکن و وزارت تعاون ، ۵:۱۳۸۰).
در برنامه دوم در بخش مسکن به انبوه سازی و کوچک سازی توجه شد و عملا انبوه سازی محور تنطیم سیاستهای این برنامه قرار گرفت پیش بینی احداث مسکن در برنامه دوم معادل ۰۰۰/۶۴۰/۲ واحد مسکونی در مناطق شهری و روستایی با زیربنای ۲۴۳ میلیون مترمکعب بود که بیشتر آن سهم بخش خصوصی بود ( همان منبع،۱۲:۱۳۸۰) .
در برنامه سوم میزان دخالت دولت در تولید مسکن به صورت محدود و در قالب ساخت و ساز مسکن استیجاری است که قرار است میزان این دخالتها در سال پایانی برنامه در ساخت و ساز مسکن به صفر برسد . نیاز به تولید مسکن تا پایان برنامه سوم حدود ۳ ملیون واحد مسکونی بود . برخی از سیاستهای راهبردی این برنامه عبارتند از :ایجاد امنیت سرمایه گذاری در بخش مسکن ، استفاده از ابزار انتشار اوراق مشارکت ، حرکت به سوی کاهش قیمت تمام شده مسکن از طریق تشویق کوچک سازی و انبوه سازی ، استفاده بهینه از زمین ، جذب سرمایه گذاری خارجی ، کاهش تصدیگری دولت ، راهبردهای اساسی برنامه دوم توسعه مسکن ، محور دو هدف اصلی شکل گرفته است :
الف ) استفاده بهینه از توان تولید مسکن
ب ) تامین مسکن اقشار آسیب پذیر
سیاستهای محقق کننده هدف اول عباتند از :
الف) سیاستهای اعتباری
ب) سیاستهای زمین
ج) سیاستهای تنظیم بازار
این سیاستها از طریق تشویق پس انداز ، انبوه سازی و کوچکسازی ، استفاده بهینه از توان تولید را تضمین می کنند . راهبردهای مناسب برای رسیدن به هدف تامین مسکن اقشار آسیب پذیر عبارتند از :