از نظر پدیده‌شناسی، تشخیص‌های اضطراب که جنبه کاربردی دارند اغلب همپوشی پیدا می‌کند و بسیار مشکل است که بتوان با ارزیابی‌هایی که انجام می‌گیرد، این اختلال‌ها را به طور کامل از هم جدا نمود و امکان دارد افراد مبتلا دو یا چند اختلال را با هم داشته باشند (کاشانی و همکاران، ۱۹۹۱). تلاش و کوششی برای پیشگیری و درمان اختلال‌های نوجوانان و جوانان دارای اهمیت است زیرا بسیاری از اختلال‌های اضطرابی ‌در مورد درمان نشدن می‌توانند در طول زندگی و روی سازگاری اجتماعی و شخصی فرد تأثیر بگذارند و در موارد شدید به نتایج مهلک بیانجامد. درمان‌هایی که برای اختلال‌های اضطرابی افراد بزرگسال پیشنهاد شده، ‌درمان‌های شناختی است که نتایج موفقیت آمیز داشته است (کلارک و ولز، ۱۹۹۵).

 

دونالد مایکن بام (۲۰۰۴) با ابداع آموزش خودگویی پیشگام تغییر شناختی ـ رفتاری (CBM) بود. مایکن بام در روش خود با افراد بیمار سعی داشت که این افراد خودگویی‌هایی که موجب هیجانات ناسازگارانه می‌شوند را شناخته و آن را کاهش دهند و به کنترل شخصی خود کمک کنند. به عبارت دیگر، افکار زیان‌بار را کاهش داده و افکار مفید را افزایش دهند.

 

استراس (۲۰۰۸) یک برنامه چند محتوایی را پیشنهاد نمود که شامل آموزش مهارت‌های اجتماعی یا جرئت آموزی، حساسیت‌زدایی در واقعیت و تخیل و نیز درمان‌های شناختی است. هیوز (۲۰۰۷) درمان‌های شناختی ـ رفتاری^[۱۶۸] را که شامل راهنمایی‌کردن، الگوسازی، کنترل همایند، تمرین‌های منظم و روش‌های عقلایی ـ عاطفی را به عنوان یک روش خودکنترلی برای تشخیص شناخت‌های ناسازگارانه که منجر به فشارهای هیجانی می‌شود، اجزایی مهم در مداخله‌های درمانی افراد مبتلا به هراس اجتماعی می‌داند. درمان‌هایی‌که برای هراس اجتماعی پیشنهاد شده‌اند و مبتنی بر رویکردهای رفتاری هستند بر اساس دو نوع فرمول نظری قرار دارند: (الف) الگوی نقص در مهارت‌‌ها^[۱۶۹] و (ب) الگوی جلوگیری از پاسخ^[۱۷۰].

 

در الگوی نقص در مهارت‌ها، هراس اجتماعی نسبی فرد در مجموعه‌‌ای از مهارت‌های اجتماعی است (ترور، بریانت، آرگایل^[۱۷۱]، ۱۹۷۸، به نقل از آمالی خامنه، ۱۳۷۳). پاسخ‌های نامناسب در موقعیت‌های اجتماعی منجر به پیامدهای نامطلوب و احساس فشار و ناراحتی می‌شود. آموزش و یادگیری دوباره مهارت‌های مناسب اجازه می‌دهد که شخص بتواند از یک چنین مهارت‌هایی در موقعیت‌های جدید استفاده کند. از طرف دیگر بر اساس الگوی جلوگیری از پاسخ هراس اجتماعی یک پاسخ شرطی شدن کلاسیک است که در مقابل تجربه هایی از ابراز وجود در موقعیت‌های مختلف اجتماعی و تکرار شونده به وجود می‌آید و پایدار می‌شود (ولپی، ۱۹۵۸). ولپی روش کاهش اضطراب را از طریق جلوگیری از پاسخ متقابل به وجود می‌آورد که بر اساس روش جرئت آموزی بود. او معتقد بود که پاسخ‌های ابراز وجود باعث بازداری متقابل اضطراب می‌شود (ولپی و لانگ، ۱۹۸۵). مارزیلیر و وینتر^[۱۷۲] (۱۹۸۳) معتقدند درمان‌هایی که بر پایه این دو الگو قرار دارند کاملاً‌ موفق نبوده و گاهی با شکست روبرو شده‌اند، در عین حال تحقیقاتی که در این زمینه انجام گرفته نتایج موفقیت‌آمیزی را به دنبال داشته است (به نقل از آلبانو و همکاران، ۱۹۹۵؛ سالکووسکیس و همکاران، ۱۹۸۶).

 

الگوی تعاملی

 

این الگو، هر دو جنبه محرک و پاسخ فشار روانی را درنظرگرفته و معتقد است فشار روانی از طریق نوعی ارتباط ویژه بین شخص و محیط رخ می‌دهد. این الگو حاکی از آن است که فشار روانی، حاصل کارکرد ارتباط بین فرد و محیط است. ‌بنابرین‏ محرک‌ها یا پاسخ‌های خاص، بدون ارزیابی ارتباط فرد با محیط نمی‌توانند برچسب فشار آور بودن و یا نبودن بخورند. در این الگو که از ترکیبی از دو الگوی قبلی است، دربرابر فشار روانی یک عامل فعال است که از طریق خود نظم بخشی،‌ راهبردهای مقابله شناختی، هیجانی و رفتاری را به کار می‌گیرد الگوی تعاملی توصیف شده توسط کاکس و مک کی^[۱۷۳] نقش اصلی را در ارتباط فرد با محیط می­داند و معتقد است ارزیابی فرد از ارتباط خود با محیط نقش تعیین‌کننده‌ای در ایجاد فشار روانی دارد. این الگو که یک شبکه فرض شده است، ‌پنج مرحله مشخص دارد که به آن‌ ها اشاره می‌شود (فیورشتاین و همکاران، ۱۹۸۷).

 

مرحله اول: خواسته‌ها یا فشار آورهای فرد را مشخص می‌کند. در این الگو دو نوع خواسته درونی و بیرونی مطرح است. خواسته‌های درونی به نیازهای فیزیکی و روان‌شناختی فرد مربوط است و خواسته‌های بیرونی،‌ بیانگر منابع بالقوه فشار روانی بوده و ناشی از کارکرد عوامل محیطی‌اند. مرحله دوم: شامل ادراک فرد از خواسته‌های درونی و بیرونی و یا توانایی وی در مواجهه با این نیازهای مهم است. در واقع فشار روانی زمانی بروز می‌کند که بین درک خواسته و درک توانایی مقابله با آن خواسته، ناهماهنگی وجود داشته باشد. متغیرهای مختلف مثل شخصیت^[۱۷۴]، هوش^[۱۷۵]، خودکارآمدی و ارزیابی شناختی در مقابله با فشار روانی مؤثر هستند. مرحله سوم: شامل پاسخ به فشار روانی و روشی برای مقابله با عامل فشار آور می‌باشد. تجربه ذهنی هیجان و فشار روانی با تغییرات شناختی، رفتاری و فیزیولوژیکی همراه می‌شود که از این طریق فرد سعی می‌کند خواسته یا نیاز را کاهش دهد. مرحله چهارم: این مرحله به پیامدهای واقعی و ادراک شده پاسخ‌های مقابله با فشار روانی مربوط است زمانی‌که فرد در مواجهه با خواسته یا نیاز شکست بخورد یا زمانی‌که انتظار می‌رود شکست، پیامدهای منفی داشته باشد، فشار روانی هم‌چنان ادامه می‌یابد. مرحله پنجم: شامل بازخوردی است که ممکن است درتمام مراحل این سیستم رخ دهد. بازخورد مناسب می‌تواند توانایی مقابله فرد را افزایش دهد. بازخورد نامناسب، ممکن است فشار روانی را تشدید نماید و باعث آسیب بیشتر شود یا درصورت امکان، فرد را نسبت به تغییر پاسخ آگاه نماید تا به دنبال مداخله رود. بازخورد می‌تواند درسطوح مختلف فیزیولوژیکی، ‌روان‌شناختی و اجتماعی رخ دهد. (فیورشتاین و همکاران، ۱۹۸۷).

1. 

 

1. 1. در آخر جلسه موانع ظهور خلاقیت که به دودسته فردی (ترس از شکست،عدم اعتماد به نفس و…..) واجتماعی (شغل، آداب و رسوم، ترس از عدم استقلال اجتماعی و…..) برای افراد حاضر در جلسه شرح داده شد.

جلسه دهم: ارزشیابی

 

اجرای آزمون های ذکر شده.

 

۳-۷ شیوه اجرا

 

پس از انتخاب آزمودنی ها، جلسات آموزش مهارت های زندگی ‌در یکی از مراکز ترک اعتیاد شهر کرمانشاه برگزار گردید قبل از برگزاری اولین جلسه آموزش مهارت های زندگی، پیش آزمون ‌در مورد هر دو گروه آزمایشی و گواه اجرا گردید. سپس برای گروه آزمایشی برنامه ی آموزش مهارت ها زندگی در قالب ۱۰ جلسه ی هفتگی ۶۰ دقیقه ای برگزار شده و بلافاصله پس از اتمام جلسات ، پس آزمون هردو گروه آزمایشی و گواه انجام شد لازم به ذکر است در هر یک از مراحل پیش آزمون و پس آزمون استرس، شیوه ی مقابله مسئله محور، شیوه ی مقابله هیجان محور و شیوه ی مقابله اجتناب محور آزمودنی ها مورد سنجش قرار گرفت هریک از جلسات به یکی از مهارت های زندگی اختصاص و ‌در مورد آن بحث و آموزش داده می شد و نهایتاً در جلسه پایانی به ارزیابی آزمودنی ها پرداخته شد. نحوه ی انجام کار ‌به این ترتیب بود که در هر جلسه د رمورد هر موضوع ابتدا توضیحاتی داده می شد و درصوت لزوم ‌در مورد مفاهیم مربوط به آن موضوع سوالاتی مطرح می شد سپس با جمع بندی نظرات شرکت کنندگان، آن مفاهیم تعریف و فایده ی انجام فعالیت های عملی مربوط به موضوع مورد بحث بیان شده و چگونگی انجام آن فعالیت برای شرکت کنندگان توضیح داده می شد. پس از اتمام فعالیت که غالباً در دو یا چند گروه کوچک و بزرگ انجام می شد از شرکت کنندگان هر گروه خواسته می شد ‌در مورد کاری که انجام داده‌اند توضیح دهند نتیجه ای را که از آن گرفته اند را بیان کنند. آنگاه با تجزیه و تحلیل اظهارنظرهای شرکت کنندگان و جمع بندی آن ها به موضوع بعدی پرداخته می شد. لازم به ذکر است که انجام این پژوهش در جنس مذکر بوده است.

 

۳-۸ روش­های تحلیلی آماری

 

برای بررسی سوال­های پژوهش حاضر داده ­های به دست آمده به وسیله نرم افزار SPSS16 از نظر آمار توصیفی و استنباطی مورد بررسی قرار گرفت. در قسمت آمار توصیفی شاخص­ های میانگین و انحراف معیار در قالب جداول و در قسمت آمار استنباطی از تحلیل کوواریانس استفاده شد.

 

 

 

فصل چهارم:

 

یافته های پژوهش

 

این فصل به دو بخش یافته های توصیفی و یافته های استنباطی تقسیم گردیده است، در بخش توصیفی میانگین و انحراف استاندارد متغیرهای پژوهش در افراد وابسته به مواد قبل و بعد از آموزش مهارت‌های زندگی مورد بررسی قرار گرفته است و در بخش استنباطی ، با توجه به نوع فرضیات و با بررسی شرایط آزمون کوواریانس از این آزمون جهت مشخص نمودن تاثیر آموزش مهارت‌های زندگی بر متغیرهای استرس و راهبردهای مقابله ای(هر کدام به صورت مجزا) در افراد معتاد مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد استفاده شده است.

 

۴-۱ آمار توصیفی

 

جدول ۴-۱: میانگین و انحراف معیار متغیرهای پژوهش در دو گروه آزمایش و کنترل در پیش آزمون

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

گروهتعدادمیانگینانحراف معیارپیش آزمونمسئله محورآزمایش۲۰۸۹/۲۳۵۳/۰کنترل۲۰۹/۲۳۶۲/۰هیجان محورآزمایش۲۰۶۲/۳۵۱۰/۰کنترل۲۰۶۱/۳۴۵۹/۰استرسآزمایش۲۰۸۷/۳۴۴/۰کنترل ۲۰ ۸۰/۳ ۴۴۵/۰

در جدول ۴-۱ مشاهده می­ شود میانگین نمرات پیش آزمون در گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای راهبردهای مسئله محور، هیجان محور و استرس تقریبا یکسان می‌باشد .

 

جدول ۴-۲: میانگین و انحراف معیار متغیرهای پژوهش در دو گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

گروهتعدادمیانگینانحراف معیارپس آزمونمسئله محورآزمایش۲۰۱۹/۳۴۴/۰کنترل۲۰۹۵/۲۳۹۹/۰هیجان محورآزمایش۲۰۳۲/۳۲۹۹/۰کنترل۲۰۶۳/۳۴۹۸/۰استرسآزمایش۲۰۵/۳۳۴۳/۰کنترل ۲۰ ۶۹/۳ ۶۶/۰

در جدول ۴-۲ مشاهده می­ شود میانگین نمرات پس آزمون در متغیر راهبرد مسئله محور در گروه آزمایش با نمره ۱۹/۳ بیشتر از گروه کنترل با نمره ۹۵/۲ به دست آمده است. همچنین در متغیرهای راهبرد هیجان محور نیز مشاهده می_­شود میانگین نمره در هر دو گروه تقریبا یکسان است هرچند مشاهده می­ شود نمره گروه آزمایش در این دو راهبرد کمتر از گروه کنترل به دست آمده است. همچنین در متغیر استرس نیز مشاهده می­ شود میانگین نمره گروه آزمایش با نمره ۵/۳ کمتر از گروه کنترل با نمره ۶۹/۳ به دست آمده است.

 

۴-۲ آمار استنباطی

 

در این بخش قبل از ارائه فرضیات وضعیت نرمال بودن داده ­ها و شرایط آزمون کوواریانس مورد بررسی قرار ‌می‌گیرد.

 

جدول ۴-۳: آزمون کولموگروف اسمیرنو^[۱۶] جهت تعیین وضعیت نرمال بودن داده ها

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

مسئله محورهیجان محوراسترسآماره Z۷۳۴/۰۲۷۵/۱۶۹۶/۰سطح معنی داری۶۵۵/۰۰۷۷/۰۷۱۷/۰

در جدول ۴-۳ مشاهده می شود سطح معنی داری در هر چهار متغیر اصلی پژوهش بیشتر از خطای ۰۵/۰ به دست آمده است که این نشان­دهنده وضعیت نرمال بودن داده ها در ‌پیش‌آزمون می‌باشد. ‬

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

جدول ۴-۴: آزمون لون جهت تعیین همگنی واریانس هامتغیرFدرجه آزادی ۱درجه آزادی ۲سطح معنی داریمسئله محور۷۰۷/۰۱۳۸۴۰۶/۰هیجان محور۰۲۴/۰۱۳۸۸۷۹/۰استرس۱۵۳/۰۱۳۸۶۹۸/۰

در جدول فوق مشاهده می­ شود در کلیه متغیرها آماره F به دست آمده با درجه آزادی ۱ و ۳۸ کمتر از F جدول بوده است و سطح معنی داری بیشتر از ۰۵/۰ به دست آمده است، ‌بنابرین‏ فرض همگنی واریانس‌ها در هر چهار متغیر مورد تأیید قرار می‌گیرد. ‬شرایط دیگر آزمون کوواریانس نیز مانند فرض خطی بودن رابطه بین متغیر وابسته و متغیر مستقل و همچنین برابری ضرایب خطوط رگرسیون نیز مورد تأیید قرار گرفته است که خطی بودن رابطه بین متغیر ها در نمودار زیر آمده است:

 

نمودار ۴-۱: خطی بودن رابطه بین متغیر ها

 

فرضیه اول: آموزشِ مهارت­ های زندگی بر کاهش استرسِ افراد مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیادِ شهرستان کرمانشاه مؤثر است.

 

به منظور بررسی آموزش مهارت‌های زندگی در کاهش استرس افراد پس از بررسی شرایط آزمون کوواریانس (ANCOVA) از این آزمون استفاده گردید که نتایج در جدول زیر مورد بررسی قرار گرفته است:

 

«هیچ‌چیز در کنوانسیون حاضر طرف متعاهد را از اعمال مقررات کنوانسیون‌های بین‌المللی دیگر در خصوص حمل‌ونقل کالاها برای قرارداد حمل کالا تا حدودی که چنین کنوانسیون بین‌المللی طبق مقرراتش در خصوص حمل کالاها به طرق مختلف حمل‌ونقل اعمال می‌گردد، باز نمی‌دارد.»^[۵۱]

 

اگر این راه‌حل به کار گرفته شود، تمام تعارض‌های بالقوه که در خصوص کنوانسیون حمل‌ونقل دریایی جدید ذکر گردید، منتفی خواهند شد.^[۵۲]حال سؤال خواهد بود که مقصود از کنوانسیون‌های بین‌المللی که مطابق مقرراتشان در خصوص حمل‌ونقل کالاها به طرق مختلف حمل‌ونقل اعمال می‌شوند چه خواهد بود؟ به لحاظ تاریخی محتمل است که عبارت‌بندی مادۀ ۸۲ به منظور محدودساختن محدودۀ مقررات کنوانسیون‌های حمل‌ونقلی که حمل‌ونقل به طرق دیگر غیر از دریا را قاعده‌مند می‌سازند، این گونه بوده است. البته به‌کارگیری این شیوه، منطقی است؛ زیرا صدر این سند جدید، جایگزین‌کردن رژیم‌های فعلی حمل‌ونقل دریایی بوده است. عبارت «برطبق مقرراتش در خصوص حمل‌ونقل کالاها به طرق مختلف اعمال می‌گردد» یعنی تنها مقرراتی از این کنوانسیون که مربوط به حمل‌ونقل غیردریایی است، اولویت دارند. هنگام تفسیر ماده باید از تعارضات بالقوه بین کنوانسیون جدید حمل‌ونقل دریایی و قواعد کنوانسیون حمل جاده‌ای کالا و کنوانسیون حمل ریلی اجتناب نمود؛ زیرا آن‌ ها به وضوح حوزۀ اعمالشان را به حمل‌ونقل دریایی تحت شرایط مشخص سرایت می‌دهند.

 

البته دقت این راه‌حل برای مواجهه با تهدید احتمالی تعارض در خصوص رفت‌وآمد قایقی، سوار‌کردن و پیاده‌کردن کالا در کشتی آنقدرها هم بالا نیست. رفع‌کردن نگرانی دولت‌ها درخصوص این موضوع با اضافه‌کردن قواعد واحد راجع به انواع خاص از حمل‌ونقل به لیست قواعدی که باید به آن اولویت داد، صورت گرفت. لیستی که بعداً به کنوانسیون‌های مونترال و ورشو محدود گردید.^[۵۳] دلیل محدودیت قبلی به کنوانسیون‌های حمل‌ونقل هوایی این واقعیت بوده که قصد آن‌ ها ‌در برگرفتن حمل‌ونقل مرکّب تا حدودی که تعارض بین آن‌ ها و رژیم حمل‌ونقل دریایی غیرقابل اجتناب بوده است، واحد است.^[۵۴] یک استثنا که در بیشتر موقعیت‌های متعارض وجود داشته در آن زمان بیش از بقیه مورد توجه پیش‌نویس‌کنندگان قرار گرفتند. این است که^[۵۵] برخی از آن‌ ها به روشنی از دیدگاه کاملاً متفاوت در خصوص محدودۀ عملکرد کنوانسیون‌هایی مثل کنوانسیون حمل جاده‌‌ای کالا مطرح می‌گردند.

 

دومین موردی که در آن قواعد رتردام به عقب برگشته، به حمل‌ونقل از یک طرف رودخانه به طرف دیگر با قایق موتوری مربوط شده که بسیاری از دولت‌ها نگرانی خود را در خصوص آن بیان داشتند و در پارگراف (ب) آمده است. شاید منظور این است که در مجموع سوار‌کردن و پیاده‌کردن کالا از کشتی آن طور که در مادۀ ۲ کنوانسیون حمل جاده‌ای کالا آمده، باشد. همان طور که دایموند می‌گوید واژگان این مقرره به کل حمل‌ونقل اشاره ندارد؛ بلکه تنها به حمل‌ونقل کالاهایی که از وسیلۀ نقلیۀ جاده‌ای برای کشتی، بارگیری می‌شوند، اشاره دارد.^[۵۶] نتیجه آن است که مقرره می‌تواند ‌به این معنا خوانده شود که حوزه‌اش محدود به سوار‌کردن و پیاده‌کردن کالا در کشتی تنها به مفهوم مضیق است. اگر این گونه تفسیر شود، مقرره مانع اعمال قاعدۀ رتردام می‌شود تنها برای مدتی که کالاها واقعاً در وسیلۀ نقلیه هنگام حمل بار کشتی بارگیری شده‌اند که خیلی بعید است که مقصود پیش‌نویس‌کنندگان این باشد.^[۵۷] اگر مقرره را به لحاظ لفظی در نظر بگیریم، هر ادعای غرامت بر پایۀ تحویل اشتباه محمولۀ کفش که از اسپانیا به مقصد لندن بارگیری شده است^[۵۸] تحت شمول قواعد رتردام و کنوانسیون حمل جاده‌ای کالا واقع می‌شود؛ زیرا که خسارت در زمانی وارد نشده که کنوانسیون مضاعف دریایی به تمام قواعد کنوانسیون حمل جاده‌ای کالا اولویت می‌داده است. این نتیجه یک نتیجۀ ناخواسته بوده؛ زیرا بر پیچیدگی یک موقعیت متعارض می‌افزاید.

 

مادۀ ©82 هم از این نقص رنج می‌برد. مقرره به وضوح نقض شده تا اینکه اولویت را در جاهایی که حمل‌ونقل دریایی کالا در ضمیمۀ حمل‌ونقل ریلی می‌آید، به کنوانسیون حمل ریلی بدهد. از آنجایی که مقرره شامل مرحله ریلی نمی‌شود، موقعیت عجیب در جایی مطرح می‌گردد که سند مضاعف دریایی در مراحلی که حمل‌ونقل ریلی به‌علاوه کنوانسیون حمل ریلی می‌آید، اعمال می‌گردد. هرچند قواعد کنوانسیون حمل ریلی در خصوص مسئولیت متصدی، محدودیت مسئولیت و زمان طرح دعوا حاکم می‌باشد.

 

همانند قاعدۀ دوم و سوم مادۀ (b)82، قاعدۀ حل تعارض مادۀ (d)82 برای پیشگیری از تعارض با رژیم مرکّب در جایی که محدودۀ اعمالش را ورای نوع حمل‌ونقل که تمرکز اصلی‌اش بر آن است توسعه می‌دهد، طرح گردیده است. قاعدۀ چهارم در مادۀ ۸۲ برای پیشگیری از تعارض قواعد رتردام و کنوانسیون بوداپست در جایی که حمل‌ونقل کالا هم ازطریق آب‌های داخلی و دریایی بدون انتقال از وسیلۀ نقلیه به‌وسیلۀ نقلیۀ دیگر صورت می‌گیرد، می‌باشد. برخلاف مقررات (b) و ©82، مادۀ (d)82 موفق‌تر است. علت آن هم این است که این مقرره شامل حمل‌ونقل آب‌های داخلی با ارجاع به «حمل‌ونقل کالاها بدون انتقال از وسیلۀ نقیله به‌وسیلۀ نقیلۀ دیگر ازطریق دریا یا آب‌های داخلی» است. نتیجه آنکه مقررات رتردام در خصوص حمل‌ونقل دریایی طبق یک قرارداد اعمال نشده، همان گونه که در مرحلۀ آب‌های داخلی اعمال نمی‌گردد.

 

هرچند که مادۀ ۸۲ مانع تعارض‌های زیادی که ناشی از اعمال قواعد رتردام است می‌شود، به نظر می‌رسد که جبران مناسبی برای تمام موارد تعارض نمی‌باشد. این عدم کفایت تنها به‌واسطۀ جدایی مربوط به محدوۀ اعمال کنوانسیون‌های حمل‌ونقل مثل کنوانسیون حمل جاده‌ای کالا، کنوانسیون حمل ریلی و کنوانسیون بوداپست است زمانی که حمل‌ونقل جاده‌ای، ریلی یا آب‌های داخلی بخشی از یک قرارداد مرکّب است. علت دیگر نقص مادۀ ۸۲ این است که از پیشگیری تعارض‌های بالقوه‌ای که مورد تأیید پیش‌نویس‌کنندگان سند جدید است جلوگیری می‌کند (مثل تعارض‌های بالقوۀ مربوط به حمل با قایق).

 

۲-۲-۳- امکان حکومت مقررات رتردام

 

به دلیل نقص مادۀ ۲۶ و ۸۲ رتردام در پیشگیری یا قاعده‌مندساختن تعارضاتی که با اجرای قواعد رتردام ایجاد خواهد شد، ضروری است که بفهمیم آیا رژیم دریایی مضاعف جدید در موقعیت‌های متعارض حاکم است یا اینکه رژیم‌های قدیمی‌تر اعمال می‌شوند.